مشتاق اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۳۶: خوش آنکه بیتو دامن بر جسم و جان فشانم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوش آنکه بی تو دامن بر جسم و جان فشانم از خویش گرد هستی دامن فشان فشانم بر خاک آستانت خوش آنکه جان فشانم از شوق جان بخاک آن آستان فشانم خوش آنکه گرم جلوه سرو روان خود را بینم من و بپایش نقد روان فشانم بازآی از غمت چند خوناب دل ز دیده گاه آشکار ریزم گاهی نهان فشانم سازی تو گوهرافشان چون لعل لب من از شوق گوهر ز ابر چشم گوهرفشان فشانم در گلشنی که باید از بیضه در قفس رفت کو فرصتی که بالی در آشیان فشانم بازآ ز دوریت چند ای گل ز اشگ خونین از دیده گاه لاله گاه ارغوان فشانم زان قیمتی گهر دور مشتاق نقد کونین ریزندم ار به دامن دامن بر آن فشانم مشتاق اصفهانی