مشتاق اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۱۹: ای کس من در جهان گر جز تو کس میداشتم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای کس من در جهان گر جز تو کس میداشتم شکوه میکردم ز جورت تا نفس میداشتم از کمین برخواست صیاد وز ره برچید دام ز آشیان ای کاش راهی در قفس میداشتم ناله من بس ضعیف و محمل او دور کاش جا بپای ناقه اش همچون جرس میداشتم کی برندی میزدم از شحنه ام گر بود باک می نمیخوردم اگر بیم از عسس میداشتم نیستم بیخانمان از بیم برق خانه سوز آشیان می بستم از یک مشت خس میداشتم بر لبم مهر سکوت از ذوق خاموشی مدان میزدم فریاد گر فریادرس میداشتم کامیاب اغیار مشتاق از لبش من نیز کاش ریزه ای زین شهد قسمت چون مگس میداشتم مشتاق اصفهانی