مشتاق اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۹۷: بپایت دوش میافتاد گاهی راست گاهی کج
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بپایت دوش می افتاد گاهی راست گاهی کج مگر زلف تو بود از باد گاهی راست گاهی کج چمداز آهم آن سروسهی بالا که میگیرد بتحریک صبا شمشاد گاهی راست گاهی کج نباشد ز آتش آهش عجب در کندن خارا که گردد تیشه فرهاد گاهی راست گاهی کج اگر باشد وقوف از نیک و بد معمار گردون را گذارد پس چرا بنیاد گاهی راست و گاهی کج چمد مشتاق آن شاخ گل و از شوق او هر دم برآید از لبم فریاد گاهی راست گاهی کج مشتاق اصفهانی