مشتاق اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۸: بود این زخم دیگر کشته تیغ عتابش را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بود این زخم دیگر کشته تیغ عتابش را که با اغیار بیند لطفهای بی حسابش را شکست جام چرخ اولی چه کیفیت توان بردن از آن ساغر که با خون ساقی آمیزد شرابش را چه حاصل باشدم جز حسرت نظاره اش گیرم نماند دستم از کار و کشم بند نقابش را چه خونریز است یارب شهسوار من که نتواند بغیر از خون مظلومان کسی گیرد رکابش را چه جغد آشیان گم کرده گردد کو بکو عاشق که هر ویرانه در خور نیست احوال خرابش را مپرس از هجر و حال چشم شب بیدار من کامشب فسونی خواند تا صبح قیامت بست خوابش را دلا با من مگو کارت شود به از وفا آخر چه گل چیدی تو زین گلبن که گیرم من گلابش را کند کی رحم بر حال دلم مستی که گر سوزد چو داغ لاله ز آتش برنمیدارد کبابش را ره و رسم وفا میجویم از طفل نو آموزی که می آرد بمکتب مدعی از پی کتابش را چو میداند که شادی مرگ گردم چون رخش بینم سبب از بهر قتلم چیست یارب اضطرابش را دریغ از تیره روزان داشت پرتو این مکافاتش که خط آئینه پنهان کرد در زنگ آفتابش را ز بس نقد دل و دین را شمرد اسودگی بنگر چسان مشتان با او پاک کرد آخر حسابش را مشتاق اصفهانی