مشتاق اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۳: ز زلفش تارک جانم بود پیوند هر مورا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز زلفش تارک جانم بود پیوند هر مورا بصد تیغ جفا نتوان برید از هم من و او را جفای آسمان کم بود عشاق بلا جو را نمود ازوسمه آن مه لاجوردی طاق ابرو را ز حرمان زلال وصل او در وصل او سوزم نمی باشد گیاه تشنه ای جز من لب جو را نه بالین در شب هجران او نه بستری دارم چسان بر سنگ نگذارم سروبر خاک پهلو را چه جوید دل بجز سرگشتگی از حلقه زلفش ز چوگان غیر ازین ناید که سرگردان کند گو را ز غیرت کرده خم پشت مه نو را تعال الله چه نیکو بسته معمار ازل آن طاق ابرو را گهی گیرد به تحریک رقیبان دامنش ورنه نهانی هست با مشتاق ربطی آن سگ کورا مشتاق اصفهانی