ابوالحسن فراهانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۹: زمژگان پربرآور دست و سویش می برد چشمم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زمژگان پربرآور دست و سویش می برد چشمم دلی دارم نثار خاک راهش می برد چشمم چو طفل ناخلف چون از نظر خواهد فکند آخر سرشکم را به خون دل چرا می پرورد چشمم دمادم می کند دامان مژگان پر ز درگویا برای سرمه خاک رهگذارش میخرد چشمم میان چشم و دل پیوسته چون بودی نمی دانم که با این دشمن خونی بسر چون میبرد چشمم چرا درهای اشکم را چنین در خاک میریزد اگر جز خاک پایش در نظر می آورد چشمم ابوالحسن فراهانی