هاتف اصفهانی
غزل ها
غزل شماره ۷۳: خوش آنکه نشینیم میان گل و لاله
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوش آنکه نشینیم میان گل و لاله ماه و تو به کف شیشه و در دست پیاله در طرف چمن ساقی دوران می عشرت در ساغر گل کرده و پیمانهٔ لاله بر سرو و سمن لؤلؤ تر ریخته باران بر لاله و گل در و گهر بیخته ژاله وز شوق رخ و قامت تو پیش گل و سرو بلبل کند افغان به چمن فاخته ناله ای دلبر گلچهره که مشاطهٔ صنعت بالای گل از سنبل تر بسته کلاله آهنگ چمن کن که به کف بهر تو دارد گل ساغر و نرگس قدح و لاله پیاله عید است و به عیدی چه شود گر به من زار یک بوسه کنی زان لب جان بخش حواله گفتی چه بود کار تو هاتف همهٔ عمر هر روز دعا گوی توام من همه ساله هاتف اصفهانی