هاتف اصفهانی
غزل ها
غزل شماره ۳۲: کدام عهد نکویان عهد ما بستند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کدام عهد نکویان عهد ما بستند به عاشقان جفاکش که زود نشکستند خدا نگیردشان گرچه چارهٔ دل ما به یک نگاه نکردند و می توانستند نخست چون در میخانه بسته شد گفتم کز آسمان در رحمت به روی ما بستند مکن به چشم حقارت نظر به درویشان که بی نیاز جهانند اگر تهی دستند حریف عربدهٔ می کشان نه ای ای شیخ به خانقاه منه پا که صوفیان مستند غم بتان به همه عمر خوردم و افسوس که آخر از غمشان مردم و ندانستند ز جور مدعیان رفت از درت هاتف غمین مباش گر او رفت دیگران هستند هاتف اصفهانی