واعظ قزوینی
ماده تاریخ
شمارهٔ ۱۲ - در مرگ یوسف نامی سرود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
«یوسف » مصر نکویی، از جهان رفت و، چشم عالمی گرینده است حلقه در گوش نوازشهای اوست نام حاتم در جهان تازنده است هرکجا آزاده مردی در جهان هست، از جان و دل او را بنده است کهنه گرگ روزگار بی وفا کم چنین «یوسف » بچاه افگنده است از پی تاریخ، میگردید فکر زآنکه هر جوینده یی یابنده است ناگهانم هاتفی گفتا: چرا فکر تاریخت برنج افگنده است؟ چون جهان را پشت پا زد، خود بگفت: «مردم، اما نام نیکم زنده است »! واعظ قزوینی