واعظ قزوینی
غزل ها
شمارهٔ ۶۲۷: ای رنگت از طراوت، چون اطلس ختایی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای رنگت از طراوت، چون اطلس ختایی وی دستت از نزاکت، چون کاغذ حنایی با نفس وقت شهوت، جنگ و جدل چه سازد؟! باید فرو نشاندن، آن را به کدخدایی ز آمیزش خلایق، جز دردسر چه زاید؟ آسودگی ز غمهاست، فرزند پارسایی سیم و زر جهان نیست، جز مایه غم و رنج دلبستگان ندارند، بخشی ز دلگشایی الفت کنند با هم، چندانکه کار دارند یاران دگر ندارند کاری بآشنایی کو عیب جو، که گوید بی پرده عیبهایم؟ شاید مرا رهاند از عیب خود ستایی؟ واعظ چرا نباشد گل گل؟ شکفته دارد باغی چو گوشه گیری پر برگ بینوایی! واعظ قزوینی