واعظ قزوینی
غزل ها
شمارهٔ ۴۳۰: نبود دعا فلک سیر، الا بپای اخلاص
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نبود دعا فلک سیر، الا بپای اخلاص این نخل کی کشد سر، جز در هوای اخلاص در کشور سعادت، فرمانرواست بر نفس آن را که سایه افگند، بر سر همای اخلاص هر سو ز بحر طاعت، صد موجه از غرض هاست نبود نجات ممکن، بی ناخدای اخلاص در رسته جزا نیست، جا رشته قبولش؛ تا گوهر عمل را، نبود بهای اخلاص! دزد ریا ندارد، دستی بر آنکه افروخت در کنج خانه دل، شمع ضیای اخلاص در راه بندگی هست، هر سو چه ریائی نتوان ز دست دادن، سالک عصای اخلاص یاران زما، بدل گو دارند هر چه خواهند ما با کسی نداریم واعظ، سوی اخلاص! واعظ قزوینی