واعظ قزوینی
غزل ها
شمارهٔ ۴۱۹: در زمین شوره هر دل که خواندی قابلش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در زمین شوره هر دل که خواندی قابلش این قدر تخم محبت کاشتی، کو حاصلش؟! نان خود در روز بازار قیامت پخته است چون تنور آنکس که بهر دیگران سوزد دلش خانه آبادان سائل، خانه آبادان کند تشنه سیل است، در گاهی که نبود سائلش چون جرس،گم کرده راهان گوش بر زنگ وی اند بر سر راه هدی، هر کس که میلرزد دلش خط احسانی که با دست سخا گردد رقم از نگاه منت آلود است خط باطلش خانه ظالم حباب سیل را ماند، که هست از غبار کلبه ویران مظلومان گلش سرکشند آزادگان،زین خاکدان چون سرو و، هست واعظ از دون همتی، چون بید مجنون مائلش واعظ قزوینی