واعظ قزوینی
غزل ها
شمارهٔ ۳۴۰: تا نسازی با جفا، کی مشکلت آسان شود؟
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا نسازی با جفا، کی مشکلت آسان شود؟ غنچه تا بر خود نپیچد، کی لبش خندان شود؟! میکند کوچک، بزرگان را تلاش سروری خویشتن را بحر چون بالا برد، باران شود ذوق عریانی چو یابی، تن بپوشش کی دهی؟ راز رسوا گشته نتواند دگر پنهان شود بسکه میریزد عرق از شرم عکس خویشتن دور نبود خانه ما آیینه ها ویران شود اشک ریزم، تا زخواب ناز چشمی واکند ابر گریان بعث خندیدن مستان شود سیر میگردد ز عمر خویش از بس ناله ام هر که واعظ یک نفس در کلبه ام مهمان شود! واعظ قزوینی