واعظ قزوینی
غزل ها
شمارهٔ ۳۳۱: نیست دندان آنکه پیران از دهان می افگنند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نیست دندان آنکه پیران از دهان می افگنند تف بر روی اعتبار این جهان می افگنند! قد چو خم گردید، دانستم که بر خاک فنا چون خدنگم عاقبت با این کمان می افگنند وارثان دستار از مرگم زنند ار بر زمین لبک در باطن کله در آسمان می افگنند چون کسی کز بهر جستن پس رود، این زاهدان خویش را از گوشه گیری در میان می افگنند زاده های طبع بحرآسای واعظ بعد ازو از یتمی خلق را آتش بجان می افگنند واعظ قزوینی