واعظ قزوینی
غزل ها
شمارهٔ ۲۶۲: پیری در خواهش بدل ریش برآورد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پیری در خواهش بدل ریش برآورد پیشم هوس ساده رخان، ریش برآورد پیری ز دلم برد برون یاد خط و زلف فریاد که دودم زدل ریش برآورد بود از پی صد بار فرو بردن دیگر یک ره زدل، ار کژدم غم نیش برآورد تا کام بنان شکرین گشت بدآموز ما را ز لب نان جو خویش برآورد این بود گل خیر بزرگان جهانم کز همدمی مردم درویش برآورد از فقر گذشتیم و، بدولت نرسیدیم ما را طلب آن کم، ازین بیش برآورد آورد بلائی که کله بر سر خسرو او هم بستم از سر درویش برآورد آن چشم بقصد دل چون سنگ تو واعظ بیهوده خدنگ ستم از کیش برآورد واعظ قزوینی