واعظ قزوینی
غزل ها
شمارهٔ ۲۵۹: صرصر آهم چراغ روز را خاموش کرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
صرصر آهم چراغ روز را خاموش کرد موج اشکم، آسمان را حلقه ها در گوش کرد پنبه آواز جرس را کم ز سنگ سرمه نیست هرزه نالان را به نرمی میتوان خاموش کرد عشق تا واکرد در میخانه فیض ترا نوبهار از غنچه گلبن را سبو بر دوش کرد در جهان هرکس به تلخی زندگانی کرده است زهر مردن را بآسانی تواند نوش کرد گرم رویان را چه پروا از تریهای عدو؟ آتش گل را به شبنم کی توان خاموش کرد؟ تیر باران حوادث واعظ دلخسته را در جهان از خرقه صد پاره جوشن پوش کرد واعظ قزوینی