واعظ قزوینی
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۳: مرد روشندل، ز نقص خویشتن شرمنده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرد روشندل، ز نقص خویشتن شرمنده است ماه نو از ناتمامی،سر بزیر افگنده است هیچ کافر بسته زنار خود بینی مباد از خود آزاد است هرکس کو خدا را بنده است گفت وگوی عشق را نازم، که چون اندام یار هر لباسی را که میپوشی برو زیبنده است استخوان ما نمک پرورده لعل لبی است خون ما ای دشمن بیباک، از آن گیرنده است نیست در عالم همین واعظ اسیر عشق تو سرو آزاد ترا، هرکس که دیدم بنده است واعظ قزوینی