واعظ قزوینی
غزل ها
شمارهٔ ۹۸: ز طوفان خروشم، رعشه پیدا میکند دریا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز طوفان خروشم، رعشه پیدا میکند دریا ز سیلاب سرشکم، دل بدریا میکند دریا ز کشکول گدایان، واشود دریادلان را دل چو آبد کشتیی، آغوش خود وامیکند دریا ز دست خود به تنگ است آنکه دارد گوهری در دل بهر موجی جدا خود را ز سر وامیکند دریا ز ظرف تنگ جو پروردن گوهر نمی آید یتیمان را رعایت ظرف دریا میکند دریا اگر خالیست دستم مایه فیضی بدل دارم که گر چشم ترم افتد بصحرا میکند دریا دل دیوانه عاشق ز هر آهی بشور آید نسیمی تا ز جا جنبد، غوغا میکند دریا به دامان بزرگان دست زن، گر رتبه می خواهی بهای قطره باران که بالا میکند دریا دل چون قطره ام در سینه والاگهری دارد که گر گویم نشانش، سر به صحرا میکند دریا تلاش خاکساری نیست، کسرشأن بزرگان را به پستی راه از گرداب پیدا میکند دریا جمال صنع در مرآت ذات خویش می بیند که با چشم گهر خود را تماشا میکند دریا پرم از شور و، بر لب موج اظهارم نمی آید بگو واعظ چه همچشمی است با ما میکند دریا واعظ قزوینی