واعظ قزوینی
غزل ها
شمارهٔ ۷۶: بالید از رخ تو دل پر ملال ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بالید از رخ تو دل پر ملال ما از آفتاب به در شد آخر هلال ما ما ریشه در زمین قناعت دوانده ایم چون شمع آب میخورد از خود نهال ما بر چهره شکسته ما، رنگ تهمت است مالیده خون بما اثر انفعال ما ما تخم در زمین دیاری فشانده ایم کابر بهار نیز نگرید بحال ما هرگز بناله دردسر کس نداده ایم خاموشی است همچو قلم قیل و قال ما از بس بحال واعظ دلخسته ناله کرد افتاد از زبان قلم هرزه نال ما واعظ قزوینی