واعظ قزوینی
غزل ها
شمارهٔ ۳۹: اگر نه، از گل محنت سرشته اند مرا؟
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اگر نه، از گل محنت سرشته اند مرا؟ چرا بجبهه خط، چین نوشته اند مرا؟ چنان ز حاصل خود غافلم، که پنداری هنوز در گل هستی نکشته اند مرا؟ ز باز چیدن دامان فیض، دانستم که از غبار تعلق سرشته اند مرا مرا کشاکش غم، از تو نگسلد هرگز به پیچ و تاب خیال تو، رشته اند مرا به کام مردم عالم، چسان شوم شیرین؟ به تلخی سخن حق، سرشته اند مرا! چگونه خون چکدم از کباب دل واعظ؟ بتان بآتش دوری برشته اند مرا؟ واعظ قزوینی