واعظ قزوینی
غزل ها
شمارهٔ ۱۱: قوی شد لاغر از گوشمال غم ز بس ما را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
قوی شد لاغر از گوشمال غم ز بس ما را برون افتاد چون چنگ از بدن تار نفس ما را گلستانی که بی سرو قد رعنای او باشد خیابانش ز دلگیری بود چاک قفس ما را چه باکوه غمت سازیم؟ کز بس ناتوانیها ز پا می افگند هنگام برگشتن نفس ما را به آیین تواضع داد از پشت خمم عادت بود از شیخ پیری حق این تعلیم بس ما را نهنگ نیستی زین بحر پر شورش بکام خود کشد ماهی صفت هردم بقلاب نفس ما را رهایی نیست دل را زین سهی قدان دگر واعظ ز هر سو کرده اند این نونهالان در قفس ما را واعظ قزوینی