واعظ قزوینی
غزل ها
شمارهٔ ۷: مده بافسر شاهی کلاه ترک و فنا را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مده بافسر شاهی کلاه ترک و فنا را بسر چو ابر بهاری شناس بال هما را درست نیست دورنگی میان ظاهر و باطن بگو شکسته نویسند، توبه نامه، ما را بکف ترا زر و سیم جهان ز بخل نپاید نگه نداشته کس با فشار رنگ حنا را کباب کرد مرا یاد نی سواری طفلی به کف شکستگی پیریم چو داد عصا را کسی جز اهل صفا، با شکستگان ننشیند جز آفتاب ندیده است کس خرابه ما را ز یمن عجز نمودیم، صید طایر مطلب شکسته بالی ما گشت پر، خدنگ دعا را کسی بمردم دیوانه هیچ کار ندارد بس است حلقه طفلان حصار خانه ما را رخت به درگه حق، دل امیدوار ز مردم چنانکه بر در مسجد نظر به خلق، گدا را رود به باد فنا زود مال مردم ممسک حباب چند تواند نگاه داشت هوا را!؟ بتاب از همه رو سوی حق، که ساخته واعظ بقبله یک جهتی رو شناس قبله نما را واعظ قزوینی