اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۶۶: ای ز ملاحت آتشی بر جگر ملک زده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای ز ملاحت آتشی بر جگر ملک زده خون شده از ملاحتت صد جگر نمکزده مردمک دو چشم من نیست قدمگه سگت وای که کعبتین من جای دو شش دو یک زده از عدم آمدست جان در طلب دهان تو لب بگشا که بهر تو اینهمه راه تک زده تا تو ملول از منی بر سر حرف هستی ام هر سر مو که بنگری تیغ برای حک زده نقد دلم شناختی زان نگهم نمیکنی کی زر قلب من کسی به ز تو بر محک زده جور فلک بسوخت دل آه که کارگر نشد تیر بلا که آه من اینهمه بر فلک زده اهلی از آنپری سبق کس نبرد به نیکویی زهره چه زهره اش بود گرچه ره ملک زده اهلی شیرازی