اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۱۹: بوفای او که گرم کشد نکنم فغان ز جفای او
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بوفای او که گرم کشد نکنم فغان ز جفای او ز هلاک من چه زیان فتد من و صد چو من بفدای او غم گلرخی که مرا بود همه عمر از آن نشود کهن که هزار اگر گل نو بود نرسد یکی بصفای او ببهانه یی که دلم طپد سخنی کنم بطبیب خود نه غلط که گر نگهی کند بطپد دلم بهوای او چه بود اگر سگ کوی او سوی چشم من گذری کند که بشوید آب دو دیده ام ز غبار ره کف پای او چه شکایت از دگران کنم چو بلای من دل اهلی است بخدا که من ستم بتان همه میکشم ز برای او اهلی شیرازی