اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۰۶: ذره خاکم و در کوی تو گر گم باشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ذره خاکم و در کوی تو گر گم باشم به که یکذره غبار دل مردم باشم اینچه مستی است که چونغنچه ببوی تو مرا چاک گردد دل و در عین تبسم باشم صاف می گر نبود درد سفالیست بسم من نه آنم که مقید به تنعم باشم گر کشندم نکنم ناله که مردن به از آن کز رقیبان تو در بند ترحم باشم اهلی از میکده بیرون نروم تا بابد بلکه گر خاک شوم خشت سر خم باشم اهلی شیرازی