اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۷۴: تا نیست می از خود خبرم نیست که هستم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا نیست می از خود خبرم نیست که هستم من هوش ندارم مگر آن لحظه که مستم ز نار مرا کافر و مومن همه دانند پنهان چکنم عاشق معشوق پرستم در کوی تو آنم که چو گرد از سر عالم برخاستم و بر سر راه تو نشستم چون خویش پرستی بتر از باده پرستی است المنه لله که بت خویش شکستم تا در سر زلفش نزدم دست چو اهلی سررشته مقصود نیفتاد بدستم اهلی شیرازی