اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۱۳: سگ توام من و عمری بغم اسیر شدم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سگ توام من و عمری بغم اسیر شدم مرانم از در خود این زمان که پیر شدم امید از تو نگاهی بگوشه چشم است من از جهان بامید تو گوشه گیر شدم بجان هنوز خریدار یوسفم هر چند که او عزیز جهان گشت و من فقیر شدم نداشت زخم من از مرهم طبیبان سود هم از خدنگ تو آخر دوا پذیر شدم تو آفتابی از آن خوارم از تو یکذره که من بطالع کم دره حقیر شدم شدم به تیر ملامت نشانه در عالم ز بسکه سینه کرده پیش تیر شدم اسیر عشق تو چون اهلیم مکش زارم که کشتنی نشدم گر ترا اسیر شدم اهلی شیرازی