اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۰۳: با کس سخن مگو که من از غیرت آتشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
با کس سخن مگو که من از غیرت آتشم آهی مباد کز جگر گرم برکشم من آن گلم که آتش سوزنده ام تمام آن به که باد نسازد مشوشم گر ناله یی کنم نه ز بیدردیم بود من عاشق صبورم و با درد خود خوشم چشم تو ساقیم شد و دشمن زرشک سوخت او می خیال دارد و من زهر میچشم از آه گرم و سرد نشد دیده روشنم با آنکه همچو شمع همه شب در آتشم آلوده دامنم نشماری که در رهت چون آب دیده پاک دل و صاف و بیغشم اهلی منم که چون سگ دیوانه روز و شب سر گشته هر طرف ز پی آن پریوشم اهلی شیرازی