اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۹۸۷: خوش آنکه تو بازآیی و من پای تو بوسم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوش آنکه تو بازآیی و من پای تو بوسم در سجده فتم خاک قدمهای تو بوسم هر جا که تو روزی نفسی جای گرفتی آنجا روم و گریه کنان جای تو بوسم در باغ روم بیتو و هر سرو که بینم پایش بهوای قد و بالای تو بوسم روی تو تصور کنم و لاله و گل را از حسرت رخسار دلارای تو بوسم در خاک کشی آن سر زلف و من محروم خاک از هوس زلف سمن سای تو بوسم از مهر تو ای یوسف جان بهره ندارم گر پای حریفان نه بسودای تو بوسم هرجا که غزالیست چو مجنون سر و چشمش از آرزوی نرگس شهلای تو بوسم خواهم که شوی مست شکر خواب صبوحی در خواب مگر لعل شکر خای تو بوسم من اهلی درویش تو ایشاه بتانم دستی که ببوسم به تمنای تو بوسم اهلی شیرازی