اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۹۸۱: دی در رهش چو دیدم بس شرمناک گشتم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دی در رهش چو دیدم بس شرمناک گشتم او سرخ شد ز غیرت من خود هلاک گشتم از عشق من گر آن مه افسانه شد چو یوسف او جامه چاک آمد من سینه چاک گشتم پیرانه سر نکردم شرم از سفید مویی وز بهر نوجوانی در خون و خاک گشتم از بیم سر بکویش آسان نبود گشتن چون ترک سر گرفتم بی ترس و باک گشتم گر بود پیش ازینم آلیشی ز هستی عشقم بسوخت اهلی چندانکه پاک گشتم اهلی شیرازی