اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۹۷۹: کنون که جامه چو من میدری که سر مستم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کنون که جامه چو من میدری که سر مستم خوش است سینه صفایی اگر دهد دستم زلاف مردمی ام قید خود پسندی بود سگ تو گشتم و از بند خویش وارستم بدان هوس که چو دیو انگان خورم سنگت هزار شیشه ناموس و ننگ بشکستم تو آفتابی و من همچو عیسی از تجرید بریدم از همه اشیا و با تو پیوستم به هیچ راه چو اهلی ندیدمت روزی که سالها بامید تو باز ننشستم اهلی شیرازی