اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۹۵۲: من از محرومی خود یا زرشک محرمان سوزم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من از محرومی خود یا زرشک محرمان سوزم ز غمهای تو میرم یا ز طعن بی غمان سوزم ز بس داغ دل خود و سوز درون همنشینانم نسوزم بهر خود چندانکه بهر همدمان سوزم زکات حسنت ای یوسف نگاهی سوی من میکن مهل کز حسرت وصل تو چون بیدر همان سوزم چرا حور و پری خود را مقابل با تو میسازند چه نا انصافیست این، وه کزین نامحرمان سوزم ز مغز استخوان اهلی چو شمعم مرهم داغ است وزین مرهم بداغ حسرت بیمرهمان سوزم اهلی شیرازی