اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۹۴۳: سجده بردم بدرش دوش چو تنها گشتم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سجده بردم بدرش دوش چو تنها گشتم آمد آنشمع برون ناگه و رسوا گشتم عاقبت نقد مرا دل خود داد بدست سالها گرچه بدر یوزه دلها گشتم منم آن ذره که بی نام و نشان میباشم بهوا داری خورشید تو پیدا گشتم وقت آنست که در میکده افتاده شوم جبر آن عمر که بیهوده بهر جا گشتم اهلی از کعبه چو حاجی نزنم لاف که من خادم میکده بودم چه بصحرا گشتم اهلی شیرازی