اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۹۰۴: نقش پای او که محراب دعا می یابمش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نقش پای او که محراب دعا می یابمش سجده شکری کنم در هر کجا می یابمش زهره دیدن ندارم از جفای خوی او گرچه با خود باز در عین وفا وی یابمش جور خوبان آتش افروزست و مهر آتشفشان در وفا آن ذوق نبود کز جفا می یابمش بعد عمری چون گرفتم دامنش ندهم ز دست گر نگیرم کام از او دیگر کجا می یابمش خانه یی کز برق دیدار بتی روشن نگشت گر حریم کعبه باشد بی صفا می یابمش من نمیدانم که جانست اینکه دارم یا خیال زین دو بیرون نیست باری آشنا می یابمش بر سر کوی مغان اهلی به کنج عافیت پادشاه وقت بود اکنون گدا می یابمش اهلی شیرازی