اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۸۷۹: کشته ام خار ملامت همه پیرامن خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کشته ام خار ملامت همه پیرامن خویش خار گل کن به من از برق رخ روشن خویش ذوق پابوس تو بیرون نرود از دل من گر به بینم بمثل دست تو در گردن خویش آفتابی تو و از ذوق وصالت همه شب چشم امید گشایم به در روزن خویش مست میخانه چنانم که گرم دست دهد خشت آن خانه کنم تا بقیامت تن خویش گوشه گلخن ما مسکن آن سرمست است که بصد گلشن جنت ندهد گلخن خویش خوشه چینی کند از خرمن آنکس اهلی که چو مجنون تو آتش زده در خرمن خویش گوشه چشم فکن کز هوس سروقدت کردم از خون جگر لاله ستان دامن خویش اهلی شیرازی