اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۸۳۳: پیش خورشید رخش کی ماه گردد جلوه گر
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پیش خورشید رخش کی ماه گردد جلوه گر چشم کج بین آفتابی را دو می بیند مگر گرچه میدانم نیایی سوی من شب تا به روز چشم بر راه تو دارم گوش بر آواز در هرگزم جامی ندادی تا زچشمم خون نریخت جرعه یی می میدهی آنهم بصد خون جگر کی گذارم ناوکت کز رشته جان بگذرد کاینچنین مرغی بدام من نمیافتد دگر خون اهلی گر سگت ریزد شرف دارد بر او ور نپوشد خون خود از دیگران خاکش بسر اهلی شیرازی