اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۶۷۵: هر کس که بدان سرو قباپوش نشیند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر کس که بدان سرو قباپوش نشیند سودا زده برخیزد و مدهوش نشیند از گرد میفشان برخ آن کاکل مشکین ترسم که غباری به بناگوش نشیند شهباز ترا صید شود طرفه غزالی کش مرغ سعادت بسر دوش نشیند گر بوبرد از مستی عشق تو فرشته در حلقه رندان قدح نوش نشیند از سربنهد سرو سهی ناز جوانی گر پیش تو ای سرو قباپوش نشیند در اشک خودم غرقه که سودای تویکدم نگذاشت که دیگ دلم از جوش نشیند اهلی، لب از اوصاف گل خویش چه بندی حیف که مرغی چو تو خاموش نسیند اهلی شیرازی