اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۵۳۷: کی بمن وصل چنین غایه مویی برسد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کی بمن وصل چنین غایه مویی برسد راضیم گر بمن سوخته بویی برسد گر دمی نیز شوی رام من ای طرفه غزال تا هماندم به رهی بیهده گویی برسد تیغ چون آب بر آور که ازین چشمه مهر چشم آن نیست که آبی بگلویی برسد گر بفریاد دل ما دم عیسی نرسید نفس پاکدلی از سر کویی برسد گر بمیرم مکن ای همنفسم زود بخاک نفسی باش که تا آینه رویی برسد بی نصیب از کرم پیر مغان کیست دلا صاف می گر نرسد درد سبویی برسد نگسلد اهلی از آن زلف چو زناز تو دل اگرش کار تن زار بمویی برسد اهلی شیرازی