اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۳۹۱: سرو من برق صفت آمد و چون باد برفت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سرو من برق صفت آمد و چون باد برفت سوخت صد خرمن جان و ز همه آزاد برفت او که هنگام سفر گفت فرامش نکنم خود چنان رفت که نام منش از یاد برفت رفت از دیده چراغ و دل من تیره بماند بر من سوخته دیدی که چه بیداد برفت دید ایدوست که از سنگدلیهای فلک جان شیرین بچه شکل از بر فرهاد برفت گل برفت از چمن و غلغل عشاق بماند بلبل غمزده را قوت فریاد برفت آنچه چون غنچه دل تنگ من اندوخت بصبر آه کز فرقت آن گل همه بر باد برفت اهلی دلشده در فرقت آن سرو بسوخت چون گیا کز سر او سایه شمشاد برفت اهلی شیرازی