اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۳۸۱: مجاورم چو سگان بهر پارس در کویت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مجاورم چو سگان بهر پارس در کویت فرشته را نگذارم که بگذرد سویت چه جای آنکه به بیگانه بینمت همدم که جان خویش نخواهم که بشنود بویت بدود آه جهانی سیه کنم هر شب که بر کسی نفتد پرتو مه رویت گشاد زلف تو صد دل بیک گره که گشود گره گشای دل ماست سنبل مویت چرا ز تلخی خوی تو جان من رنجد که نوشداروی جان است تلخی خویت بگوی با خط سبزت که کی رواست چو خضر که می تو نوشی و ما خون دل ز پهلویت ز شوق، چشم تو اهلی، رمیده از مردم که مونس دل مجنون بس است آهویت اهلی شیرازی