اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۳۷۰: در عشق تو تا در غم خویشی ملامت است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در عشق تو تا در غم خویشی ملامت است از خود چه بگذری همه خیر و سلامت است مست از شراب عشق بتان شو که جام می یک مستی و هزار خمار ندامت است در عاشقی بلاست چه مرگ و چه زندگی مردن ملامت است و نمردن غرامت است صاحبدلی که شاد کند خاطری کجاست جز پیر می فروش که محض کرامت است صد کشته زنده کردی و کس را خبر نشد یک مرده زنده کرد مسیح و قیامت است برما چگونه اهل سلامت گذر کنند زینسان که کرد با همه خار ملامت است اهلی بیا که گوشه نشین عدم شویم کان منزل سلامت و جای اقامت است اهلی شیرازی