اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۳۱۰: خوشا کسی که بکوی تو بخت همدم اوست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوشا کسی که بکوی تو بخت همدم اوست سفال درد سگان تو ساغر جم اوست دلم که در خم چو گان زلف تست چو گوی شکسته شد همه عمر و هنوز در خم اوست بمرگ مدعی از درد، دل بسوخت مرا هنوز خانه بختم سیه بماتم اوست دلا تو چند چو پروانه لافی از آتش ترا چه طاقت یک شعله ز آتش غم اوست ترا چه تاب جمالی که مه ازو تابی است چه جای ماه که خورشید ذره کم اوست ز سیل فتنه چه غم خانه دل ما را که از اساس محبت بنای محکم اوست بیمن ساقی عیسی نفس نخواهد مرد چراغ خاطر اهلی که زنده از دم اوست اهلی شیرازی