اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۲۳۴: از لطف اگرچه با سگ خویشت عجب خوش است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از لطف اگرچه با سگ خویشت عجب خوش است من کیستم که با تو نشینم ادب خوش است گر کعبه وصال تو نتوان بسعی یافت ننشینم از طلب که درین ره طلب خوش است گر بر تو خوش بود غم و اندوه عاشقی ورنی بهر که هست نشاط و طرب خوش است من منع صوفی از می و شاهد نمیکنم با لعل یار ساغر می لب بلب خوش است صاحب خرد خمار بلا سال و مه کشد اهلی که مست عشق بود روز و شب خوش است اهلی شیرازی