اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۲۰۷: گنج قارون بزمین رفت و ملامت باقی است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گنج قارون بزمین رفت و ملامت باقی است عشق گنجی است که تا روز قیامت باقی است پیش تابوت من ای نخل خرامان بگذر که هنوزم هوس این قد و قامت باقی است هر که در پای سگت کشته نشد روز وصال گرچه جان داد به هجر تو غرامت باقی است گر کشندت بملامت نکنی توبه ز عشق سخن من بشنو ورنه ملامت باقی است من سگ کوی مغانم که درین قحط کرم نیست جز میکده جایی که کرامت باقی است اهلی از سر بگذر یا بکناری بنشین گر نیی مرد بلا کنج سلامت باقی است اهلی شیرازی