اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۵: شمعی که گرم خشم تر از برق لامع است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شمعی که گرم خشم تر از برق لامع است گر عالمی به جور بسوزد چه مانع است برگشته است ماه من از مهر من دگر بازم مگر ستاره اقبال راجع است با مرغ روح خویش خوشم زانکه چون هما با مشتی استخوان که مرا هست قانع است طالع شد آفتاب رخ یار همچو شمع باید مرا هلاک شدن این چه طالع است تنها نسوخت خرمن ما برق حسن تو هر جا که هست لمعه روی تو لامع است اهلی بقای خویش مجو در فراق یار زانرو که در فراق بتان عمر ضایع است اهلی شیرازی