اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۸۰: پای بوس آن بت سنگین دل یا قوت لب
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پای بوس آن بت سنگین دل یا قوت لب آرزو دارم شبی تاروز و روزی تا به شب مردم از شوق لبش تا کی ادب دارم نگاه میروم گستاخ پیش و میکنم ترک ادب کس مهل پیش من بیمار ای همدم مباد نام او ناگه برم بی اختیار از تاب تب من که عمرم رفت بر باد و بجانان زنده ام مانده ام در روی او بیخود همی مانم عجب روزی هر کس به قدر بخت باشد لاجرم سنگ بیدادم زند نخلی کزو جویم رطب خلق گویند آب حیوان عمر جاویدان دهد باری ای آب بقا کشتی تو ما را در طلب گرچه می گویند خلقی نام این مجنون به یار خوش بود اهلی شنیدن تازی از لفظ عرب اهلی شیرازی