اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۷۶: چه عقل و دانش و هوشیست بر کمال مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه عقل و دانش و هوشیست بر کمال مرا که ی برد دگر آن خط برون ز حال مرا شراب کوثر اگر ساقیش نه دوست بود حرام باد اگر آن می بود حلال مرا چو خضر از آب حیات لبت نگردم سیر اگر حیات بود صد هزار سال مرا گمان مبر که خیال کس دگر دارم که جز خیال تو کس نیس در خیال مرا مرا چه حد که توام یار خویشتن خوانی سگ توام مکش ای مه ز انفعال مرا بهل که دود دلم در جهان بر آید سخت که بی رخ تو گرفت از جهان ملال مرا فلک چو اهلی از آنم بچنگ بخت نماند که داد عشق تو صد گونه انفعال مرا اهلی شیرازی