اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۳۳: از که نالم که فغان از دل ریش است مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از که نالم که فغان از دل ریش است مرا هر بلایی که بود از دل خویش است مرا شربت وصل تو بی زخم فراقی نبود لذت نوش پس از تلخی نیش است مرا من که بیگانه ام از خویش و محبت سوزم چه غم از محنت بیگانه و خویش است مرا مگرم کعبه امید پس از مرگ دهند کاین ره دور و درازی است که پیش است مرا گر دل از زخم جفای تو شود ریش چه غم هرحمت های غمت مرحم ریش است مرا گرچه خوبان بمن خسته جفا کم نکنند شکر ایزد که وفا از همه بیش است مرا سجده روی نکو اهلی اگر بد کیشی است بت پرستم چه غم از ملت و کیش است مرا اهلی شیرازی