اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۹: روز ابر است و دهد ساقی جان ساغر ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روز ابر است و دهد ساقی جان ساغر ما سایه رحمت او کم نشود از سر ما یکدم ای عمر از درما نیز درآی پیش از آن دم که عجل حلقه زند بر درما خاک ما سوختگان خوار نه بینی که فلک نیل رخساره ما ساخت زخاکستر ما نخل مقصودی و از شاخ وصالت ما را بر امید همین بس که نشینی بر ما اشک چون سیم و رخ چون زرما بین نظری ایکه هرگز نظرت نیست بسیم و زر ما سر ببالین ننهم از ستمت بسکه شود بسته از خون جگر بر تن ما بستر ما ما که هستیم غلام تو ز روی اخلاص زانکه باشی به یقین در همه جا مهتر ما شکر داریم چو اهلی بجگر خواری خود که رسد از کرمت آنچه بود در خور ما اهلی شیرازی