کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۹۹۷: تا کی ای مونس دلم بیموجی غمگین کنی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا کی ای مونس دلم بیموجی غمگین کنی گریه های تلخ منه بینی و لب شیرین کنی چون هلاک جان خود خواهم بزاری و دعا ناشنیده آریو در زیر لب آمین کنی گفته ای جانت به کام دل رسانم یا به لب آن نخواهی کرد هرگز دانم اما این کنی از گل روی توأم رنگی جز این حاصل نشد کز سرشگ ارغوانی چهره ام رنگین کنی سر به تاج سلطنت دیگر فرو نابد مرا گر همه عمر التفاتی با من مسکین کئی ای دل اول آستین از عقل و دست از جان فشان گر ز خامی پنجه با آن ساعد سیمین کنی جنت الفردوس بنمایند در خوابت کمال گر شبی خاک در آن ماهرو بالین کنی کمال الدین خجندی